خبرگزاری هرانا - روز پنجشنبه 22 بهمن ماه، شیوا نظرآهاری فعال حقوق بشر طی تماس تلفنی 30 ثانیه ای با خانواده اش از وضعیت وخیم خود در سلول انفرادی خبر داد. به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، در حالی که حدود 60 روز از نگهداری این فعال حقوق بشر در سلول انفرادی می گذرد، او در تماس خود از ادامه بازجویی ها و افزایش فشار برای پذیرفتن اتهاماتش خبر داد. همچنین گزارش های دریافتی حاکی از انتقال وی به یک انفرادی بسیار کوچک و قفس مانند است که وی در آن حتی از حرکت دادن دست ها و پاهایش محروم شده است. شیوا نظرآهاری فعال حقوق بشر در 29 آذرماه به همراه کوهیار گودرزی و سعید حائری بازداشت شد. وی در اول مهرماه پس از بیش از 100 روز بازداشت با وثیقه دویست میلیون تومانی آزاد شده بود. تا امروز، شیوا نظرآهاری در سال جاری حدود 100 روز انفرادی و بیش از 160 روز حبس را تحمل نموده است.
شهناز کریمان، مادرشیوا نظر آهاری فعال حقوق بشر که ۲۹ آذرماه دستگیر و هم اکنون در زندان به سر می برد در گفت وگو با کمپین بی المللی حقوق بشر در ایران می گوید که فعالیتهای دخترش در کمیته گزارشگران حقوق بشرکاملا قانونی بوده و اتهاماتی مانند مرتبط بودن به گروه مجاهدین خلق کاملا بی اساس است.
او با اشاره به وضعیت نامناسب جسمی شیوا می افزاید: « شیوا از روزی که بازداشت شده هنوز در انفرادی است و تقریبا ده روزاست که من از او خبر ندارم یعنی اصلا نمی دانم سلامت است یانه. با توجه به اینکه قبل از به زندان برود از ناحیه قفسه سینه درد داشت و معالجاتش نصفه کاره ماند. قرار بود برای (معالجه) قلبش و گرفتن نوار اکو مراجعه کنیم که متاسفانه دوباره بازداشت شد ونتوانستیم این کارها را انجام بدهیم. در این ده روزه گذشته هم اصلا تلفن نداشته وامروز هم برای ملاقات مراجعه کردیم به ما اجازه ندادند.»
وی با اشاره به مرگ امیدمیرصیافی در زندان اوین و ابراز نگرانی از وضعیت دختر خود به شرح فعالیت های شیوانظرآهاری می پردازد و می گوید: «سایت کمیته حقوق بشر اواپل سال ۸۴ به وسیله خود این بچه ها که الان اکثرشان زندانی هستند پایه گذاری شد. این سایت کاملا مستقل است و به هیچ گروه و حزبی وابسته نیست و کارش صرفا اطلاع رسانی است. یعنی هرجایی که حقوقی از فردی ضایع شود این افراد اطلاع رسانی می کردند. کمااینکه دو سال پیش در طرح اراذل واوباش برای کهریزک اطلاع رسانی خیلی قوی داشتند که متاسفانه آن موقع هیچ توجهی به آن نشد تابعد از انتخابات که آن فجایع در کهریزک پیش آمد. همه فعالیت های سایت و حتی برنامه ای که برای سایت خریداری شده همه در خود ایران است و بچه ها در داخل ایران این سایت را راه اندازی و جمع آوری و خبررسانی می کنند. یعنی از هیچ جا این سایت حمایت نمی شود. با وجود اینکه الان چند تا از این بچه های سایت هم زندگی مخفی دارند چون تحت تعقیب هستند.»
مادرنظر آهاری با رداتهاماتی که به دخترش و دیگر اعضای این گروه مدافع حقوق بشر در خصوص رابطه داشتن با گروه‌های خارج ازکشور می شود می گوید:« من همه اتهامات را بی اساس می دانم مثل اتهامات بی اساسی که به خیلی افراد زده اند. چون کار غیرقانونی انجام نمی شود. اطلاع رسانی در قانون اساسی ما -ماننددفاع از حقوق اقلیت ها- جرم محسوب نمی شود. اقلیت ها در قانون اساسی ما به رسمیت شناخته شده اند پس اطلاع رسانی دررابطه با این افراد نمی تواند جرم محسوب شود. دفاع از حقوق زنان جرم نیست. دفاع از حقوق کودکان جرم نیست. اگر جایی سنگسار می کنند -درحالی که درزمان آقای شاهرودی که چند حکم سنگسار را ملغی کردند – (سخن گفتن در این زمینه) جرم نیست. وقتی اینجوری نمی توانند هیچ جرمی پیدا کنند، مجبور می شوند به گروه و یا سازمانی که در ایران هیچ جایگاهی ندارند و یک گروه واقعا مرده است (آنها رامنتسب می کنند). من نمی دانم چه اجباری است که یک گروه مرده ای که هیچ پایگاه مردمی ندارد زنده شود. نمی دانم دست اندرکاران چه اصراری دارند؟ خودم هم مانده ام. من خودم از نزدیک با کارهای این کمیته وفعالیت های دخترم آشنا بودم. من هیچ چیزی که خلاف قانون اساسی باشد در کار اطلاع رسانی ها وبیانیه ها آنها ندیدم. حالا کجای آن از نظر آقایان جرم است من نمی دانم . اگر شما می دانید به من هم بگویید.
او در ادامه درخواست خود را از مقامات ایرانی و کسانی که مسوول پرونده شیوا نظر آهاری هستند اینچنین مطرح می کند:« درخواست من این است که طبق قانون اساسی خودمان رفتار کنند. نمی خواهم تبعیض بگذارند وبرخلاف قانون باشد. درست است که زندانی است ولی زندانی هم حقوقی دارد. من وقتی به دادستانی مراجعه کردم آقای دادستان گفت که (دخترم می تواند) هفته ای یک تلفن و ملاقات داشته باشد. اما متاسفانه اینطور نیست و دلبخواهی عمل می شود. یعنی هفته ای که بخواهند خانواده را اذیت کنند می گویند ملاقات یا تلفن ندارید. بچه من چهل روز است که در انفرادی است. به چه جرمی؟ من نمی دانم کار کردن در زمینه حقوق بشر اینقدر سنگین است که باید الان چهل روز در انفرادی باشد. مقامات صدای ما را بشنوند. من خیلی می خواهم این صدا از طریق رادیو تلویزیون خود ایران پخش شود. یعنی سیمای ملی. ولی متاسفانه هر چه فریاد می زنیم نه کسی صدای ما را می شنود، نه یکی پیدا می شود که بپرسد درد شما چیست؟ وقتی پیش دادستان می رویم بدون اینکه اصلا اجازه بدهد صحبت کنیم -با اینکه برخوردشان واقعا خوب بود- ولی چه فایده برخورد توهین آمیز نبود اما اجازه اینکه من هم صحبتم را بکنم به من ندادند و فقط حرف خودشان را زدند و گفتند که کارشناسانشان گفته اند این سایت وابسته به گروهک منافقین خلق است. ما همه اینها را گوش دادیم اما نتوانستیم دو کلمه با اقای دادستان صحبت کنیم و از خودمان دفاع کنیم و بگوییم که چنین چیزی نیست. می گویند شما نمی دانید ما بهتر از شما میدانیم. همین. فقط حرفهای ما رابشنوند به دردمان توجه کنند. وقتی می رویم آنجا فکر نکنند ما جزام داریم. ما هم بچه هایمان رادوست داریم. همان طور که آنها هم بچه هایشان را دوست دارند ومی خواهند شب بچه هایشان پیش خودشان باشد ما هم می خواهیم بچه مان شب پیش خودمان باشد.»
سابقه: شیوا نظرآهاری: فعال حقوق بشر، سخنگوی فعلی کمیته گزارشگران حقوق بشر ، فعال حقوق کودکان کار، عضو کمپین یک میلیون امضا، روزنامه‌نگار، وبلاگ نویس، و از دانشجویان محروم از تحصیل می‌باشد که در جریان نا آرامی‌های پس از انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری ، روز یک شنبه، ۲۴ خرداد ماه ۱۳۸۸، توسط نیروهای اطلاعاتی در محل کار خود بازداشت شد و در اول مهرماه با تودیع قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی از زندان آزاد شد. وی مجددا در تاریخ ۲۹ آذرماه در حالیکه عازم قم برای شرکت در مراسم خاکسپاری آیت الله منتظری بود همراه دو عضو دیگر کمیته، کوهیار گودرزی و سعید حائری، در میدان انقلاب بازداشت شد. وی از ابتدای بازداشت دست به اعتصاب غذای خشک زد، به حدی که وضعیت جسمی وی رو به وخامت نهاده و به بهداری زندان اوین منتقل شد. او هم اکنون در بند ۲۰۹ زندان اوین است. دادگاه مربوط به بازداشت خرداد ماه وی هنوز تشکیل نشده است و گمان می رود دستگیری دوباره او برنامه ای برای ممانعت از ادامه فعالیت حقوق بشری وی تا زمان تشکیل دادگاه و صدور حکم مربوطه باشد. او از دانشجویان ستاره دار و محروم از تحصیل است که در کمیته گزارشگران حقوق بشر با تهیه اخبار و گزارش های مربوط به نقض حقوق زندانیان سیاسی، زنان و کودکان، فعالیت های حقوق بشری خود را پی گیر بوده است. نظرآهاری یک بار هم در مردادماه سال ۱۳۸۳ در جریان تجمع خانواده‌های زندانیان سیاسی در مقابل دفتر سازمان ملل در تهران بازداشت و متعاقب آن به یک سال زندان تعلیقی محکوم شده بود.
امشب دلم گرفته است. می خواهم حرفی بزنم. چیزی بگویم. آخر بهترین دوستانم، عزیزترین یارانم، اکنون در سلول های تنگ و تاریک بیدار نشسته اند و به فردای ایران می اندیشند. گناهی است کبیره اگر من اینجا در خانه ام آسوده خفته باشم و به یارانم نیندیشم. گاه احساس می کنم یارانم از من آزادترند. آنها آزادند، حتی اگر جسم شان در بند اسارت باشد. من چه کنم با اسارت روحم؟! چه کنم؟ چه بگویم؟ می خواهم کاری انجام دهم. می خواهم این بار گناه و عذاب وجدان را بر زمین بگذارم. می خواهم حرفی بزنم. ای کاش بتوانم... امشب نامه ای می نویسم. نامه ای برای تو. نامه ای برای همه دختران ایران زمین. می خواهم شهامتت را در قامت واژگان تصویر کنم و مهربانی ات را در چارچوب جمله ها. می دانم که ناشدنی است. تو آنقدر بزرگی که واژگان در تصویر بزرگی ات ناتوان اند. دریغا از فقر واژگان و دهان پاییزی ام...
کوهها در برابر استقامتت از شرم فرو می ریزند و امواج دریا در برابر وسعت قلبت از حرکت باز می ایستند. قلبت از دریا وسیع تر است و اراده ات از كوه محكم تر. مهربانی هایت را کودکان تنهایی و کار هنوز از یاد نبرده اند. خوبی هایت از یاد رفتنی نیست.
نمی دانم این عذاب تا کی بر شانه هایم سنگینی می کند؟! شاید تا روزی که تو آزاد شوی. نه! تا روزی که همه آزاد شوند. همه دوستانم، عزیزانم، هم میهنانم. روزی که دیگر زندانی نباشد. چوبه اعدامی نباشد. همان روزی که شاملو آرزویش را داشت. روزی که کمترین سرود بوسه باشد...
جنبش راه سبز (جرس): پدر و مادر شیوا نظرآهاری در نامه ای خطاب به بازجوی دختر بیست و شش ساله شان بر بی گناهی این فعال حقوق بشر تاکید کرده اند.
شیوا نظر آهاری ، چند روز پیش با جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی برای شرکت در مراسم تشییع آیت الله منتظری عازم قم بود ،بازداشت و همان شب به بند ۲۰۹ اوین منتقل شد.
او پیش از این نیز روز یک شنبه ۲۴ خرداد ماه ۱۳۸۸، در محل کار خود توسط نیروهای اطلاعاتی بازداشت و بعد از گذشت نزدیک به چهار ماه در مهر ماه آزاد شده بود.
متن نامه پدر و مادر شیوا نظر آهاری خطاب به کارشناس وزارت اطلاعات بدین شرح است :
آقای علوی
کارشناس محترم وزارت اطلاعات
اینها صحبتهای مادر و پدر شیوا نظر آهاری خطاب به شماست.دلمان می خواست می توانستیم با شما رودر رو سخن بگوییم اما چون این امکان وجود ندارد حرفهایمان را از طریق این نامه می گوییم شاید این نوشته ها دلیلی شود که بتوانیم روزی رو در رو با شما سخن و از رنج ها و دردهای دوری از دخترمان بگوییم .
خود شما خوب به خاطر دارید که مدت ۱۰۲ روز دخترمان در بازداشت وزارت اطلاعات بود و از این مدت نیز ۳۰ روز آن را در سلول انفرادی گذراند. شیوا پس از این مدت با قرار وثیقه ۲۰۰ میلیون تومانی از زندان اوین آزاد شد و اکنون با گذشت کمتر از سه ماه از آزادی اش بار دیگر توسط خود شما بازداشت شد. شیوا هم مثل خیلی دیگر از افراد در راه رفتن به شهر قم به منظور شرکت در مراسم تشییع جنازه آیت الله منتظری بود آیا این موضوع دلیل بازداشت دوباره اوست ؟مگر نه اینکه تعداد زیادی از هموطنانمان در این مراسم شرکت کردند آیا همه آنها بازداشت شدند ؟
آقای علوی
اولین سوال ما به عنوان پدر ومادر شیوا آن است که اگر قرار بود دخترم را بعد از گذشت کمتر از سه ماه از آزادی اش دوباره بازداشت کنید پس چرا او را آزاد کردید .ما می خواهیم بدانیم که در این سه ماه چه گذشته است که با وجود قرار سنگین وثیقه و نظر به اینکه به زودی هم دادگاه دخترم برگزار می شود دوباره تصمیم می گیرید اورا به زندان و سلول انفرادی برگردانید ؟
تا آنجا که ما مادر و پدر شیوا از نوشته ها و فعالیتهای دخترمان می فهمیم او کاری به جز فعالیتهای حقوق بشری نکرده است او در راستای این هدفش و دفاع از همه افراد فارغ از هر دین و مسلکی می کوشد. آیا دفاع از حقوق انسان ها جرم است؟
کارشناس محترم وزارت اطلاعات
شما در ملاقات حضوری که در بازداشت اول دخترم و درست ۶۳ روز بعد اززندانی بودنش به من (مادر شیوا) دادید گفتید که دختری هم سن و سال شیوا دارید.می خواهم بدانم اگر دختر شما هم در چنین شرایطی بود همین رفتاری را با او می کردید که امروز با شیوا می کنید . حتی لحظه ای شده است که شیوا را هم مثل دختر خودتان ببینید ؟
ما خیلی حرف ها داریم که دوست داریم آنها را به شما بگوییم اما فکر نمی کنیم که مطرح کردن شان در این نامه ممکن باشد . اما از شما می خواهیم که فقط لحظه ای خود را جای ما بگذارید و فکر کنید پدر شیوا هستید و دوباره دخترتان را از شما جدا کرده اند ، آن وقت چه حالی پیدا می کنید. می دانید که شیوا اکنون در سلول انفرادی است شما حتی اگر بهترین شرایط را هم در آنجا برای او فراهم کنید باز هم نمی توانید رنج های حضور در آن سلول را نادیده بگیرید .شیوا ممکن است با این بازداشت دوباره بار دیگر کار وتحصیلش راکه این همه برای به دست آوردن شان تلاش کرده از دست بدهد .
باور کنید دخترما قصدی جز دفاع از انسانها ندارد با در نظر گرفتن این موضوع در نهایت انصاف و انسانیت پرونده اش را بررسی کنید .
